Het overkwam me net ineens, terwijl op msn ben met Christa.
Ben ik even aan het hyven, en kom ik wederom weer terecht bij Roy zijn ex.
Een foto, van een klein kindje met haar hij is een wagen.
KLEINE B. dacht ik, misschien.. weet ik niet.. Roy zou hem wel herkennen, dus ik vertel het aan Roy , nadat ik eerst Christa een inschatting heb laten maken welke leeftijd het kind op de foto heeft, en laat haar vergelijken met een oudere foto uit de doos, en zij zegt dat het wel kan! (thanks Chris!)
Roy erbij, die zegt meteen luid en duidelijk JA. Oren, wangentjes, zonder het gezichtje weet hij 1000000% zeker dit is zijn zoon.
Hoe blij moet je zijn? Of hoe rot moet ik me voelen?
Ik voel me rot, ik kan niks vanaf hier! Ik kan machteloos toe kijken hoe zij niet het contact wil leggen met Roy.
Ik mis iets, iets intens in me hart, en ik weet niet hoe ik het moet plaatsen, misschien omdat Roy een deel kwijt is, van zichzelf, zijn zoon.
Ik zie hoe Riley eigenlijk een grote broer had moeten hebben, en hoe trots Bowie aan de ledikant kon staan na zijn geboorte, maar dat lukt niet, Bowie word ouder, bijna 4, maar ook Riley.. die is al 5 maanden, en nooit zijn broer gezien.
Ik voel me machteloos, en begrijp het niet, ik voel me verdrietig.. en ik wil dit niet!
K*T ZOOI! GEEF ROY DE KANS ZIJN KIND TE ZIEN!!
Riley lijkt onwijs op Bowie. <_- Bowie , Riley ->
Verdriet, onbegrip.
Ik begrijp wel dat je het moeilijk vind dat je zo weinig kan doen evt kun je weer die molen van instantie's in stappen en kijken dat je wel iemand treft die jullie kan helpen want ja vind wel dat roy recht heeft om zijn kindje te zien. En Bowie heeft daar ook recht op om te weten wie zijn papa is.